Sweetmonsterkids

Afscheid in sjtijl Tis zover, of EricVanLooy-gewijs, t’is gebeurd. Mijn baby is niet meer! Anders gezegd, onze Milleman (geboren 4 kg droog aan de haak), is altijd een groot ventje geweest. Maar mannekes, das de jongste, de laatste, nummertje drie, mijn baby dus. En vanaf deze week is het manneke naar school. Dat hij er helemaal klaar voor is , was drie maanden geleden ook al pijnlijk duidelijk toen hij de volgende mededeling deed: ” Mama, Mil ook meestej Stistof jaan, mil ook bootjes en zuipsap mee”  (google translate: mama, mil ook meester Kristof gaan, ook boterham en fruitsap mee )  Alhoewel zuipsap ook kan, want boy drinkt die kleine man veel. Aansluitend ging meneer meteen voor ne upgrade want meester Kristof, das wel meteen tweede kleuterklas. Mijn week moederhart stond juist geen drie seconden stil. Edoch   (finaly, i can use the little bugger, mijn leraar fotografie gebruikte dit woord ooit veel te veel)  moet er dus afscheid genomen worden. Afscheid van de onthaalmoeder, afsc

Omdat ik een mombrain heb 8  jaar en een klets geleden kreeg ik een heel nieuw lijf. Tis te zeggen mijn haren vielen met bosjes, ik kreeg een soort interne wekker geïnstalleerd die voornamelijk s’nachts afgaat. Mijn armen en schoot veranderden in een babynestje, (over het bbb gedeelte gaan we wijselijk zwijgen)… mijn hart werd weker en mijn brein veranderde in een vat vol zwarte gaten, liefde en chaos. Een mombrein dus. Dat brein blijkt helaas geen nothingbox te bevatten , maar een to do-lijsten plein zo groot als het sint Pietersplein voor het Vaticaan. Briefjes, unicorn-blocnotes, fluorescerende post-its waar ge koppijn van krijgt, afgescheurde papiertjes met weekmenu’s voelen zich goed in mijn agenda. Ah ja, want data onthouden doen we ook niet meer. Vergeten is dus iets waar mijn mombrein heerlijk aan meedoet. “Waar is mijn telefoon?” en hem vast hebben. Of mijn bril zoeken die op mijn neus staat. Namen van de kinderen van vrienden of collega’s niet meer weten, maar dan denk ik “He

OMG, mijn 2,5 jarige spreekt slang! Tis te zeggen zijn taalontwikkeling verloopt niet volgens, het beter gekende 80ies model van mezelf. De vies begaaide, hippe woorden vliegen hier int rond, alsof Queen B herself hem heeft opgevoed. Mama niet cool Ik loop casually met mijn 2.5 jarig kind langs de rekken van een ongelofelijk hippe kledingwinkel. Ik stel hem lichtjes dwingend maar vriendelijk een geweldig leuke hoodie voor. Waarop mijne kleine wittekop van juist ne meter hoog antwoord: “  mama niet cool ”. En ja, u mag zich de emoticon met de rollende ogen hierbij inbeelden. O maai god enzo Mil zit tegenover zijn zus aan de tafel. Voor de duuzenste keer wordt er een beker melk omgestoten. Ik noem geen namen. Maar de kleinste paté was het deze keer niet. Want die riep zo theatraal mogelijk “ O maai God, mama, onnelofeluk eh !” Ook hier zijn de rollende ogen van toepassing al dan niet nog dramatischer. Ik zeg het u, ik was flabbergasted! Al moet ik misschien eerlijk bekennen dat er hier o